Nieuws

“De kade tussen de Willemsbrug en Erasmusbrug kunnen we transformeren tot een publiek toegankelijk waterfront.”

Wat zijn tot nu toe je bevindingen wat betreft de Wateratlas?

‘De Maas is eigenlijk een soort snelweg. Je hebt er grote zee- en binnenvaartschepen, maar ook veel recreatievaart. Activiteiten zoals suppen en zwemmen mag vanwege de veiligheid eigenlijk helemaal niet, terwijl we de afgelopen zomers hebben gezien dat hier wel een grote behoefte aan is. Het Havenbedrijf wil daarom op de rivier een bepaalde zonering aanbrengen, zodat verschillende soorten verkeer veilig naast elkaar kunnen bewegen. In de gesprekken met het Havenbedrijf hierover hebben we ontdekt dat de doorgaande schepen tussen de pylonen van de Willemsbrug en de Erasmusbrug blijven, op minstens 35 meter van de kade. Die zone langs de Boompjes heeft daarmee een enorme potentie om te worden getransformeerd tot een publiek toegankelijk waterfront! Waar je kunt sporten, wandelen en passagiersschepen komen en gaan. Het zou ook tegemoetkomen aan de behoefte aan meer groen in het maritiem district, het dichtstbebouwde stukje van Nederland. Mogelijk kan ook de Willemsbrug op een andere manier op de Boompjes worden aangesloten zodat hier ook aan wal veel meer ruimte ontstaat en de André van der Louwbrug een groene verbinding kan worden tussen station Blaak en de Maas. Dit alles moet nog volledig worden uitgewerkt, maar de eerste ideeën zijn er in elk geval.

Een andere interessante bevinding is dat veel plekken in de stad dicht bij de rivier liggen, maar hier niet op zijn georiënteerd en geen adres aan het water hebben. Kunnen we die bestemmingen, zoals de Erasmus Universiteit, Erasmus MC en historisch Delfshaven beter verbinden met de Maas? Zodat ze ook makkelijker bereikbaar worden vanaf het water met openbaar vervoer óp het water, net als in Venetië? Dat zijn we volop aan het onderzoeken en is met name interessant in een stad die meer en meer autoluw aan het worden is.’

Persoonshaven | Studio Marco Vermeulen

Je hebt het concept van het drijvende festivalhart van de Rotterdam Architectuur Maand bedacht en vormgegeven. Hoe ben je op dit idee gekomen?

 
‘AIR wilde graag een drijvend festivalhart in de Maashaven als preview op het Nelson Mandelapark. Ik zie voortdurend duwbakken vol met ertsen, zout en graan langsvaren, die het binnenland van Europa van voedsel en grondstoffen voorzien. Het zijn net varende kathedralen; je ziet ze altijd voorbijkomen, maar bent er waarschijnlijk nog nooit in geweest. Vanbinnen, in de indrukwekkend grote ruimen, zie je sporen van de vele tonnen vracht die ze decennialang onafgebroken hebben vervoerd. Ook wat dat betreft passen de bakken heel mooi bij het karakter van de stad.

Ik dacht: als we die nu een paar weken uit de vaart nemen en laden met een stedelijk programma, dan hebben we een prachtig festivalhart waarin op een symbolische wijze stad en haven samenkomen. En dat bovendien een voorproefje vormt van het Nelson Mandelapark. In de parkbak begeef je je in een groene oase, in de sportbak skate je op havenmaterialen en -objecten – vormgegeven door freerunner Onur Eren – en in de tentoonstelling kun je onder meer in een 40 meter lange maquette de bevindingen uit de Wateratlas bekijken.

Achter het ontwerp voor het festivalhart gaat een groter idee schuil. Deze zomer zijn het drie duwbakken in de Maashaven. Maar wat als er meer gebruikte schepen met openbare functies, inclusief zwemboten en theaterboten, zich continu over het water door de stad verplaatsen? Ik denk dat we met de Rotterdam Architectuur Maand en het drijvende festivalhart laten zien hoe veel de rivier te bieden heeft als centrale groene ruimte. Als een levendige nieuwe wereld met aantrekkelijke stedelijke voorzieningen.’